Um höfundinn,
eða:
Hvers vegna í ósköpunum er ég að þessu?
Ég er hvorki fréttamaður, né loftslagsvísindamaður eða aktívisti. Ég er bara karl sem vaknaði einn daginn og ákvað að kynna sér aðeins betur þessi "loft-slagsmál" sem alltaf var verið að tala um. Ég var svo heppinn að rekast á manneskju sem tókst að útskýra málin með einföldum hætti, en í senn af nákvæmni; af alvöru, en í senn með húmor; með köldu raunsæi, en um leið með hlýrri von; með stríðni en um leið einlægni.
Eftir að hafa hlustað og lesið í dágóðan tíma áttaði mig á því hvers vegna ég, og við öll, værum að fljóta sofandi að feigðarósi: að vita af einhverri hættu er ekki það sama og að skilja hana. Viðvörunarorð og dómdagsspár hafa engin áhrif á okkur fyrr en við erum búin að skilja málið af sjálfsdáðum, kryfja það til mergjar og horfa beint í augun á hættunni. Eftir að hafa gert það var ég ekki samur: mér fannst hversdagsleg hugðarefni okkar orðin svo lítilfjörleg og smávægileg í samanburði við þessa ógn. Það varð einhvers konar andlegt skammhlaup sem fékk mig til að líta heiminn allt öðrum augum. Þessi upplifun var um leið frekar einmannaleg: hvert sem ég horfði í kringum mig fannst mér aðrir vera eins og ég hafði verið: sofandi, skeytingarlausir, áhyggjufullir í orði, en ekki á borði.
Fyrir mig var hins vegar ekki aftur snúið: eftir það sem ég hafði séð var ekki hægt að halda lífinu áfram eins og ekkert væri. Ég varð að gera eitthvað. Ég fylltist von um að fyrst einhverjum hafði tekist að vekja mig úr svefninu, hljóti ég sjálfur að geta hrist einhverja til umhugsunar. Nokkrum mánuðum áður en ég upplifði þetta "andlega skammhlaup" hafði Svisslendingur, Guillermo Fernandez að nafni, verið í sömu sporum: hvorki vísindamaður, né umhverfisverndarsinni eða aktívisti, sat hann við lestur daginn sem dóttir hans fagnaði 13 ára afmæli sínu. Lestrarefnið var ekki upplífgandi: nýjasta loftslagsskýrsla Milliríkjanefndar um loftslagsbreytingar. Við lestur skýrslunnar upplifði Guillermo samskonar "skammhlaup": hann gat ekki meir. Hann sagði starfi sínu lausu og hóf hungursverkfall á þingtorginu í Bern þar sem hann krafðist að allir þingmenn landsins myndu sækja fræðslunámskeið um loftslagsbreytingar. Eftir 39 daga hungursverkfall og útisetu var Guillermo orðinn 20 kílóum léttari, en að lokum var gengið að kröfu hans. Lítill sigur kannski, en þýðingarmikill.
Sífellt fleiri eru að upplifa þetta skammhlaup, en því miður of fáir enn sem komið er. Því fleiri sem ganga yfir þennan þröskuld, því meiri líkur á að hlutirnir fari að breytast að alvöru. Ég er ekki á leið í hungursverkfall, mitt framlag verður ekki eins dramatískt: það snýst um að stofna og reka vefmiðil þar sem ég mun reyna að vekja athygli á þessu máli og miðla upplýsingum um það. Tilgangurinn með þessari síðu er fyrst og fremst að skrifa gagnlegar greinar. Ég vil að við lok lestrarins hafi lesandinn annaðhvort skilið eitthvað sem honum fannst áður illskiljanlegt, eða hafi skemmt sér konunglega (bæði er ennþá betra). Mín von með þessu er að fá fleiri, þó það sé ekki nema örfáa lesendur, til að komast yfir þennan þröskuld, og upplifa skammhlaupið.
Aðgangur að síðunni er opinn öllum en ég hvet alla til að styrkja verkefnið í gegnum þartilgerða síðu á Patreon. Hugmyndin með þessu fyrirkomulagi er að ég geti gert þessi skrif að aðalstarfi mínu, og við það mundi síðan verða, vonandi, enn betri og gagnlegri.